میوه ممنوع

سلام الان که دارم نگاه می کنم می بینم نزدیک به پنج ماهه به وبلاگم سر نزدم. نه اینکه حرفی برای گفتن نداشتم،

نه! بلکه بخاطر اینکه حوصله هیچ چیزی را ندارم! حتی حوصله حرف زدن و درد دل کردن!

نـــــه! بدتر از اون! حتی حوصله زندگی کردن را هم ندارم! دیگه حتی دلم نمیخواد زنده بمونم!

میدونی! خیلی سخته که بعد مدتها متوجه بشی که چقدر اشتباه می کردی! اینکه اون کسی که دچار شکست شد و آسیب دید و زندگیشو باخت ؛ تو بودی نه کس دیگری!

اینکه متوجه بشی که اونی که با تمام وجود بهش عشق می ورزیدی، برای تو حتی به اندازه یه غریبه ارزش قائل نبوده!

اینکه براش هیچ اهمیتی نداشته بودی! مسخره است!

اما الان حتی حوصله نوشتن اینجا را هم ندارم!

در واقع تبدیل شده ام به یه مرده متحرک!